Glasvezel kent veel toepassingen. Binnenshuis gebruikt men het onder meer als isolatiemateriaal in glaswol, en er bestaat tevens glasvezelbehang. Als composiet in combinatie met kunststof wordt het verder verwerkt in ski’s en hengels. Daarnaast staat glasvezel natuurlijk bekend om zijn uitstekende geleidende eigenschappen bij telecommunicatie en internetverkeer over grote afstanden. Op Antarctica na verbinden glasvezelkabels alle continenten met elkaar.

Korte geschiedenis van langeafstandscommunicatie

Telecommunicatie is al bijna 200 jaar oud en begon in 1839 met de eerste bovengrondse telegraafverbinding. Deze verbond treinstation Paddington Station in Londen met West Drayton en had een lengte van 21 kilometer. Telegraafpalen veroverden in de daaropvolgende decennia snel de wereld. Wanneer verbindingen eenmaal waren aangelegd, was telegrafie om berichten over te brengen immers stukken voordeliger dan de inzet van de postkoets of de trein. Dezelfde reden dus waarom mensen bijvoorbeeld voor goedkope energie kiezen. Bovendien was telegrafie veel sneller: een bericht overbrugde in een paar minuten honderden kilometers. Langeafstandscommunicatie hield evenwel op waar zeeën en oceanen begonnen.

Sterke onderzeese bekabeling vereist

Overzeese communicatiemogelijkheden door middel van door oceanen aangelegde kabels liet niet lang op zich wachten. In 1850 was de eerste onderzeekabel een feit. Deze lag tussen Dover en Calais. Dit was een koperen draad voorzien van een omhulsel van rubber van de guttaperchaboom en geteerde hennep. De levensduur en betrouwbaarheid van dit materiaal was beperkt. De huidige onderzeese glasvezelkabels zijn voorzien van een gel van aardolie. Als omhulsel worden verder verschillende materialen gebruikt. Van binnen naar buiten bevinden zich naast de gel rond een onderzeekabel achtereenvolgens lagen koper, polycarbonaat, aluminium, staalkabel, polyethyleentereftalaat (beter bekend als pet) en polyetheen.

Onderzeekabels voor intercontinentale telecommunicatie

Glasvezelkabels in zeeën en oceanen werden ontwikkeld in de jaren 80 van de vorige eeuw. De eerste glasvezelkabel die over de bodem van de Atlantische Oceaan werd aangelegd was de TAT-8. Deze werd in 1988 in gebruik genomen. Het internet is vrijwel geheel afhankelijk van glasvezelkabels in de oceanen. Onderzeekabels zijn namelijk goed voor 99 procent van het intercontinentale internetverkeer. Glasvezel heeft verder een belangrijk aandeel in het sneller maken van het internet. Veel huishoudens in Nederland zijn in de laatste jaren dan ook voorzien van een glasvezelaansluiting. Ook voor het 5G-netwerk is een uitgebreide glasvezelinfrastructuur noodzakelijk.

Risico’s van onderzeese glasvezelkabels

Onderzeekabels zijn uitstekend beschermd, maar zijn desondanks altijd kwetsbaar voor sabotage en spionage. Temeer omdat bekend is waar de glasvezelkabels liggen. Dit is nodig om ervoor te zorgen dat scheepvaartverkeer de kabels niet per ongeluk beschadigt. Aan de andere kant kennen onderzeese en ondergrondse glasvezelkabels ook tal van voordelen. Consumenten hebben dankzij intercontinentale glasvezelbekabeling een snellere internetverbinding en een stabiel netwerk van hoge kwaliteit. Dat maakt glasvezelkabels in het huidige communicatietijdperk onmisbaar.